W parku znajdowały się dwie altany:

• Pierwsza o konstrukcji drewnianej na podmurówce z granitowych ciosów i betonowej wylewce, położona była w południowej części na skraju parku. Powstała około 1890 r. Była ulubionym miejscem pracy Gerharta Hauptmanna uwalniającym go od gwaru, jaki powodowała trójka jego kilkuletnich synów. Związane to było ze specyficznym sposobem uprawiania twórczości przez Gerharta Hauptmanna, który tworzył w bliskim kontakcie z naturą, podczas tak zwanych “twórczych spacerów”. [zachowane ślady podmurówki]
• Druga z altan, pochodząca również z tego okresu miała charakter zadaszonego pawilonu na rzucie oktogonu. Znajdowała się w niewielkiej odległości na południe od willi mieszkalnej. Była podobna w kształcie do altany na terenie P.D.W.D. ” Łazienki” w Szklarskiej Porębie przy ul. Obrońców Pokoju 16.

W nieustalonym miejscu, prawdopodobnie przy drodze na południowo-zachodnim krańcu parku, stała kapliczka, która nie istniała już w latach trzydziestych XX wieku.

W północno-zachodniej części parceli, obok przepustu pod nasypem kolejowym znajdował się kort tenisowy pochodzący z lat dziewięćdziesiątych XIX wieku. Kort ten znajdował się na sztucznie uformowanym placu, który obecnie przylega krótszym bokiem do nasypu kolejowego.

Na południe od willi wybudowany został niewielki staw z przepustem ujmującym wodę ze strumieni spływających z zachodniego zbocza. Przejmował on część wód pochodzących z drenażu stoku, na którym stała willa. Po tafli pływały kaczki, a w wodzie pstrągi. Woda wypływająca ze stawu wpływała do Czeskiej Strugi i dalej do rzeki Kamiennej.

Pomiędzy stawem a willą znajduje się do dziś kolonia krokusów, które Carl Hauptmann hodował dla pozyskania szafranu.

Na polanie parkowej w latach trzydziestych odgrywane były fragmenty sztuki Gerharta Hauptmanna “Die versunkene Glocke” – “Dzwon zatopiony”.

W drugiej połowie lat trzydziestych park był jedną z powszechnie dostępnych atrakcji Szklarskiej Poręby. W miejscowym przewodniku turystycznym polecano go jako miejsce godne odwiedzenia. Czas, w jakim go można było odwiedzać określony był do zachodu słońca. Wstęp na teren parku był bezpłatny.

oprac. P. Wiater